روانشناسی خانواده بر این باور است که تربیت موفق، نیازمند پیشگیری است نه درمان دیرهنگام؛ یعنی پیش از آنکه والدین به مرحله‌ی حسرت برسند، باید در سال‌های آغازین زندگی کودک، ساختار ارتباطی سالم را پایه‌گذاری کنند.